Artykuły

Współczesna rzeczywistość, mimo że teoretycznie oferuje nam niemal nieograniczone możliwości kontaktu, w praktyce okazuje się być coraz trudniejszym środowiskiem do tworzenia trwałych relacji. Samotność, nazywana już przez niektórych “epidemią singlozy”, przestaje być zjawiskiem marginalnym. Coraz więcej osób, zwłaszcza tych w okolicach trzydziestego roku życia, żyje w pojedynkę – czasem z wyboru, ale znacznie częściej z konieczności.

Od dziecka wpajano mi przekonanie, że jeśli tylko będę wystarczająco dobra, to zasłużę na miłość. Że jeśli będę grzeczna, miła, pomocna, schludna, uśmiechnięta – to mnie ktoś pokocha. I tak przez całe życie próbowałam. Spełniać oczekiwania, dopasowywać się, poprawiać. Gonić za tym mitycznym „idealna”. Bo tylko wtedy – myślałam – miłość będzie możliwa.